«Odam ba’zida yolg‘izlik istaydi. O‘zining tafakkuri kalitini topolmaydi, xayollari bilan xoli qolishni xohlaydi… Buning oti — “vaziyatdan foydalanish uchun berilgan fursat”. Bunday paytda odam negadir o‘zining xatolari haqida ko‘proq o‘ylaydi. Aslida mohiyati ham shu…

Temur Pulatov asarlarini o‘qir ekanmiz, negadir e’tiborimizni serqirra hayotga qaratib qo‘yamiz. Olmosday yaltiragan rakursdan qarashimiz mumkin, ammo biz mutolaa jarayonida bir nuqtaga termilamaymiz. Xayolimizda kotib so‘zsiz, biroq xohish-istakimiz, orzu-maqsadimiz bilan hayratga tortib ketamiz…

Alalxusus, hamma narsa — hayot. Kitob mutolaasi har qanday o‘quvchini amin bo‘lishga, yana uzoq va uzoqqa o‘ylashga majbur qiladi. O‘ylanganida ham uzoqdan va uzoqqa o‘ylashni o‘rganish uchun ham aynan bu kitobni o‘qish kerak.»